Yürüdüm
Adımlarımın sesi
Benden önce yoruldu
Her nefesimde
İçimdeki eksiklik toprakla kapandı

Yürüdüm
Kıvrılan yollar gördüm
Hiçbiri benim değildi
Yolun üzerinde değildim çünkü
Yolu içimden geçirerek
Yürüdüm


Gölgemi secdede bıraktığım
O çağdan bu yana
Epeyce yol aldım
Zamandan
Andan
Gündüzler bile karanlıktı bana
Gölgesi olmayanı aydınlatmaktan çekinen
Işıkların göz kısıklığında
Yürüdüm


Boynumdan bir düğüm çözüldü
İçime başka bir düğüm atıldı
Rüzgâr omzumdan bir şey kopardı
Yutkunup
Hep aynı suskunluğa vardım

Acıydı,
kederdi,
Adı olmayan bir ağırlıktı


Eğildi yüreğim
Gölgeme eşlik edip
Ayaklarım yoldaydı


Geceyi içimde eksilttim
Yüzüme diktim
Boynuma çökmüş bir kefaretin sessizliği
Bir tas suya bakarken
Suyu utandırdım
Saçlarıma çöl sabrı sinmiş
Avuçlarımda takatsiz bükülmüş mor
Kalbimin dervişlik kapısı
Varlığımın beyhudeliği arafında
Yürüdüm durdum


Toprak
Üzerine yüklenen sessizliği tanıdı
Kağıdımdan aktı hüznün suyu
Derinleşti iç oyuğum

Yürüdüm ben
Yürüdüm karanlığa


Gölgem kaldı secdede
Aklım divane bir beyhude



_beyhude/ansızım