Bir şiirin yapraklarını çevirdikçe
Sensizlik esiyor iliklerime—
Üşüyorum yâr
Üşüdükçe içimdeki yollarda dönen kağıt gibi
Savrulup duruyorum


Oysa biz seninle
Bir masalın içinde kaybolurken
Ne kadar sıcaktı ellerimiz
Masalımdın
Seni dinler
Sana uyurdum
Birbirine yaslanan
Kıyametimizi uyuturduk
Sol göğsümüzün altından
Öperken
Sevgimizden


Şiir şiir öperdim seni
Aralanan pencerelerden
Sonra
Gece rüzgârına karışırdı nefesimiz

“Sus…” derdin
“Sus, yutayım seni.”
Ben de sessizliğine sığardım


Hiç korkmazdık ki yırtılacak diye şiirimiz
Düşünmezdik
Bir masala bile ağır gelen
Böyle bir ayrılığı


Ne zaman düştü ayrılık sızısı içimize
Ne ara kara gözlerin
Küle şiir yazan bir karanlığa döndü
Ben bilmiyorum
Belki sen de bilmiyorsun


İçim üşüyor sensiz
Masalımıza kar yağıyor
Oda üşüyor
Biliyor musun
Sürekli hasta oluyorum
Yaralıyım
Eksiğim
Merdivenlerden düşüyorum
Sonra kalkıp
Burnumu çekiyorum
Çekiyorum ama
Koku alamayan bahar gibiyim


Yokluğun sardı her yerimi
Sesinden uzak kalan
Nefesimi bile duyuyorum


Seni…
Seni çok özlüyorum



_beyhude