Aşk bazen iki kişi arasında değil,
insanın kendiyle arasındadır.

(...

İnsan bazen uyanmaz
Bir başkasının rüyasından çıkarmış
Bir sabahı yanlış yerinden tutup
Günü elinde inceltir
Belki de incitirmiş


Sen’i düşünmek
Yasak bir şehirken haritası olmayan
Kaybolmanın kolay olduğu yerde
Kayboldum ben


Hem âşk dediğin
Devam etsen yalan olan
Dursan kalbi konuşturan
Bir cümleyi yarım bırakmak
Değil miydi çoğu zaman


Bir bardak suyu
İki kişi içemez sanışlarımın
Yanılgısından geldim ben
Susuzluğunsa
Paylaşıldıkça arttığı bir gerçeklikten


Sanışlarımla hırpalanan
Sol yanımdan geldim


Bedenim sana
Bir ev gibi davranmadı hiç
Daha çok
Üstünden geçilen bir yol gibiydi
Sen yürüdükçe eksilen
Tamamlanamayan bir yoldum


İzdim derindeki
Tenindeki
Şah damarını yatak belleyen
Suyun yol izi
Kürek kemiği eşiğinde
Kalbe varmadan
Ait olmak’sızın tek bir yere
Aşk biriktiren iz


Suyun döngüsü de
Aşka değil miydi
Kâh gökte
Kâh yerde
Kâh dudakta
Kâh içte
Katı/sıvı/buhar


Bazı kelimelerin
Bilerek yanlış söylenişinden
Sürüklendim ben
Düzgününün çok açıklığından
Gölgeli olanın sevdasından sızdım


İnsan en çok
Yanlış anlaşılınca kendisi olurmuş ya
Belki de ondan
Aşkta
Gülüşündeki sende
Karıştıkça
Kendine açılıp
Kendinde boğulmaktan geldim


(Sende çözülürken kendimde boğuldum)

Çok da dalmamak gerekirmiş
Yanıldım kendimden
Daldım
Daldın
Hele ki
Aşkla dalınınca
Kendinden kendini çıkaramamaktan
Gelememekten geldim

(Bu aşkta batışım derinliğimden oldu)


Bir ihtimal gibi taşırken seni içimde
Gerçekleşmesi gerekmedikçe
Vazgeçilmez dedirten cinsten
Olunca sen
Senden gelememekten geldim


Bazı aşkların
Olmaz olduğu yerden geldim ben
İçini içten yakan bir yerden


Şah damarıyla
Su gibi akıtırken
Sadece kalbin elinde seni
Tutamamaktan geldim
Yok kadar çok
Var kadar hiçlikten
Geldim

(Vardıamabenimdeğildibenyokken)


Bir daha sever miyim
Gelmeden



_beyhude