Gece ,bir mektup bıraktım dünyaya
Ellerimde ucuz bir şarapla
Anlamıyorsunuz,kof bir keder değil bu
Bir fidan bulup diksem ,çok görürler
Çizsem,Kant’ ın ve Hegel’ in soluk rengini gülersiniz
Ve bu yüzden kırıldı çehremde,mezar taşları
Ölüm ,telafi edilemez kervanda
Rahatı kaçmış bir kez ruhumun
Susmaz, damardaki kuş cennetim



Kırgın ettiniz aynaları bana
Karabasanını örüyorum yüzlerinizin


Bir mektup daha ne kadar yazılabilir
Kefen gibi akan mürekkebin sıvısıyla
Oysa,zarif parmaklarım gümüştendi
Yazardım;
Bit kıran göğsü tomurcuklanmış kızları,kentin kenar mahallelerinde



Tuttum elinden,bilinmeyen bir dilin
Sonra sustum
Siz ,yaşamı bir çarşaf gibi kaldırmışken
Çıplak bırakarak utancımı
Ufaldı bir hece kadar,dudak mühürlerim
Sesimi ,ıslıklarla çağırdınız/çaldınız..


Işıksız bir kırk yıl
Tütünsü lambalarda yazılan bir mektubun kaderi
Satırların arasına sızan insanlar
Dehşet sesimle,
Dokunmayın,zayıf çocuk yüzlü yalnızlığıma!


Kendisini öldüren bir çiçeğe yalvardınız mı
Bir hayat nasıl nüks eder,bir filizin üzerinden
Düşünmek imkansız..
Elmacık kemikleriniz kırılmadı ki derinden
Üleştirmediniz, akşam çorbalarınızı
Çöldünüz,can çekişen toprağa..



Hiç görmediniz içimdeki illegal dehlizleri
Duymadınız,göçüp giden bu dünyadan ,aziz sözcüklerimi
Dokunmadınız, sıvasız bir evin köşesinde diz çökülerek yakılan sigara paketlerime


Sizi,anlaşılamayan yıllarımdan selam eder
Sığamadığım bu dünyaya emanet ederim
Sevgiler...