Bazı dizeler yazılabilirdi;
imla ve noktalama ile
ve de yumuşattık gönül ile.
Ne okumaya siz,
ne yazmaya biz
elveremezdik bile isteye.

Bakınca o köşe başına,
artık göremiyorsan beni;
gözlerinin içine baka baka
haykırdığım hakikati
duyamayışındandır.

İçim içimi parçaladı yerinden
giderken bu kentten.
Artık meçhul bir yerdeyim,
ya da hiçbir yerdeyim.

Dünya düz olsaydı dört bir yanım;
şimdi çepeçevre sarılı her bir yanım,
kahpece oyunlar peşinde
dost görünümlü yoldaşlarım…

Hakikat bana çile çekmek ise
bir eyvallah da son bulsun.
Gönül bahçesini gösteren
ayna mı var ki?
Yeryüzünde hainlik son bulsun.

Planlar yaparsın menzile varmak için;
dostluk kurdum sanırsın dağlar aşmak için.
Rabbinin armağanı gönül yerine
şeytana tapan kul ile mi avunursun?

Sen bilmedin kıymetini ey gönlüm;
sende saklı cevherim.
Arama yanına yoldaş;
bir ben, bana yeterim.

Turgay kılıç
07/12/2025
23:30