Bu kaçıncı bilmiyorum,
bir şeyler yazmak istiyorum
İçimi mısralara dökeyim diyorum,
olmuyor…

Hep yarım kalıyor sana olan hasretim
Kalem yazmıyor baba
Yere süzülüyor gözyaşlarım
Otursam olmuyor, kalksam olmuyor
Gitmeyen bir hüzün çöküyor

Sen olmayınca hayat sona ermiş,
şu dağ kopup üzerime inmiş
Oy babam, oy kurban olduğum babam
Meğer sensizliğim en büyük sınavmış
Bu nasıl bir acıymış… Nasıl yaşamakmış
Ruhum, taşıdığım tabutun altında,
bıraktığım mezarın içinde kalmış

Seni nasıl özledim,
nasıl özledim bir bilsen
Nasıl dayanırım yokluğuna babam
Mazlum yüreğimi
zalim dünyaya bıraktın da gittin.
Yetimler kervanına kattın da gittin
Dalları kırılan, tek başına bırakılan
ahlat ağacı gibi yalnızım baba
Bir garip haldeyim babam
Bir garip haldeyim…

Aklıma gelince yüreğim nasıl yanıyor,
nasıl acıyor bir bilsen
Oyy kurban olduğum
Bu hasretin adını hangi şair koysun,
hangi ozan destan yazsın sana
Kalem de yazmıyor, titriyor ellerim.

Oy babam,
kurban olduğum
Ne edecem ben şimdi
Derdimi kime dökecem
Kim anlayacak beni
Buğulu gözlerle bakıp “Kim yavrum” diyecek
Her defasında öksüz kalıyor hasretim.
Kim anlatacak yanıklı türkülerin hikâyelerini
Sazın da teli kopuyor dokununca
Hangi türküyü dinlesem olmuyor
Tüm mısraları sana yazsam olmuyor

Hangi sevdalı yürek
seni özlediğim kadar yanmış babam
Meğer benim kalbim babammış
Ölünce ben de ölmüşüm
Nefessiz kalıp diri diri gömülmüşüm.
Hayallerim, umutlarım ölmüş
Dağım, çınarım toprağa gömülmüş

Sen gidince kalbim çöle döndü babam.
Bahar mevsimi gelmez oldu.
Gülümüz, çiçeğimiz soldu.
Sensiz evde akşam olmuyor babam
Seni nasıl özledim bir bilsen
O kadar çok özlüyorum ki,
hava gürlese şimşekler yüreğimde patlıyor…!
Sanki…! Her şey üzerime üzerime geliyor.
Bu dünyanın acımasız çarkı
lime lime ediyor baba…

Zamanla her şeye alışıyormuş da insan,
ben sensizliğe alışamadım babam
Bir kış günü yine geldim sana
Kar yağıyor, hava buz gibi soğuk.
Benim içim yine yanıyor babam…

Bazen öyle bir hasret acısı çekiyorum ki…!
Kor ateşte kızdırılmış demirle
dağlanıyor yüreğim
Bu nasıl bir özlemdir, nasıl hasrettir
Ne gücüm yetiyor dindirmeye,
ne de aklım
Göçüp gittiğinde tebessümlü yüzün
cennetin müjdesi miydi
Kalp kırmadın, gönül yıkmadın.
Bırakıp gittin…
Sen gidince benim gönlüm çok kırıldı.
Çok kırıldı baba, çok kırdılar…
Çok kırdılar.