Aşkı öldürmeliyiz,
Şehrin en büyük meydanında .
Ve hatta ibret olsun diye,
Her denk gelişimizde,
Cesedine bir tur tükürmeliyiz.
Elimden gelse dünyadaki bütün aşkları yok ederdim.
İçimdeki çocuğun aklı almazdı.
İntihar istatistiklerine sebebiyet veren bu aşşağılık şey,
Nasıl olur da şiire ve sanata kaynak olabilirdi?
Sevgiyi öğrenmeye çalışırken döküldü birden,
Plastik, çirkin, anlamsız ve kalabalık.
Birbirine kan kusturduğunu anlayamayan,
İki aptal aşık.
Gözlerine bakarken ölelim mi demişti,
O küçük çocuk.
Sessiz sakin buradan çok uzaklarda,
Ölelim mi?
Ben öldüm sevgilim.
Artık aşktan arta kalan,
Bir kalbim yok.
Bekledim gökyüzünden dökülsün,
Ve denizlere karışsın diye meleklerin gözyaşları.
Bekledim dünya kırmızıya boyansın,
Bir ceylan vurulsun şakağından.
Gör istedim o kanlı gözyaşını,
Ölen her aşkın ardından,
Meleklerin yas tutuşunu.