Dökülmesin
Parçalar toplardı gözleri bir yaz gülünün kibarlığından.
Geçmişi, geleceği, çığlıkları, korkuları, arzuları... İnsan neden yaşar dedim ona, ne için yaşar insan? Aşk mı? Kahkaha atarım. Küllerim yatağına dökülmesin diye. |
Bence çok derin bir felsefe sorusu...
İnsan yaşaması gerekeni yaşamıyor bence, ya da yaşayamıyor. Amaç başka , yaşanan ise bambaşka. Neyi elde ederse onunla da doymayan bir mide ile, elde edemediklerine heveslenerek, elinde olup bir de göremediği yapamadığı şeyler var. Ve bütün yaşamda o göremediği kısımda gizli. Birşeyleri bırakmadanyer de açılmıyor bu da ayrı bir hakikat.
Yaşamadan ölüyoruz boşa giden saniyelerde ne yaşadık ama diyerek...😁😁
Güzel düşündürücü idi. Biz de geldik düşündük
Eyvallah