Yeşermiş filizlerin gölgesine uyandım bu sabah
Gecenin yorgun sessizliğini toprak yutmuş
Güneşin ilk ışığı dudağıma dokunur gibi
Bir sabah öpücüğü kondurmuş kalbime umutla

Bahçemi saran gül kokusunda sen vardın yine
Her nefesimde bir parça sen her rüzgârda adın
Bir kuşun kanadına tutunmuş sesin
Usulca geçti dallardan değdi alnıma

Toprak bile biliyor artık seni
Yağmurun tenine değdiği her anda
Bir ben bir sen filizleniyoruz yeniden
Kök salıyor adın içimin en derin yerine

Dün gece yıldızlara seni anlattım
Gözleri gül kokar dedim sesi bahar olur
Ay bile sustu, dinledi sessizce
Çünkü böyle bir aşkı anlatmak
Yalnızca yüreği yanmış birine yakışır

Sabahın içinde bir telaş var şimdi
Rüzgâr bile acele ediyor sana dokunmaya
Ben de ellerimle topluyorum ışığı
Yanaklarına kondurmak için dualarla

Her çiçek senden öğrendi kokmayı
Her yaprak senden öğrendi sabrı
Sen geldin ya artık her mevsim bahar
Artık kar bile ısıtır içimi

Sensizken solmuştu bütün renkler
Ama şimdi gökyüzü bile kıskanıyor seni
Bir bakışınla uyanıyor gün
Bir gülüşünle susuyor gece

Ve ben
Adını söylerken bile ürperen bir dua gibi
Her sabah yeniden seviyorum seni
Yeşermiş filizlerin gölgesinde
Bahçemi saran sen kokusunda
Her şey senden başlıyor sevgilim
Ve her şey sende bitiyor