Kalbim seni görmek istiyor her an, her dakika,
Sensizlikle geçen zaman, sanki bin yıl gibi bana.
Bir yanım eksik, bir yanım kırık,
Sanki düşmüşüm gökten, kanadı kırık bir serçe gibi.

Sensizliğin sessizliğinde yankılanıyor adın,
Her nefeste sen varsın, her gözyaşımda anın.
Yüreğim seninle, uzaklarda olsan bile,
Sana koşuyor dualarım, her gece, her dile.

Sen yokken dünya ağır, umutlar küskün,
Her şey solgun, her şey kırgın,
Bir çocuk gibi boynu bükük içimdeki sevda,
Ne gül açar sensiz, ne gün doğar bana.

Gözlerin... bir kere görsem yeter bana,
Bir tebessüm etsen, bahar olur şu yaralı cana.
Ama bazen... evet, bazen korkuyorum,
Sanki gidecekmişsin gibi, içimden bir şeyler kopuyor.

O his… içimi delik deşik ediyor,
Sana doyamadan, seni yaşayamadan
Yarım kalacak gibi her şey…
Ve bu düşünce beni içten içe yakıyor, canım.

Eğer bir gün gidersen,
Geride sadece suskun geceler kalır bana,
Sana yazılmış ama okunmamış mektuplar gibi,
Sessiz, sahipsiz, yarım kalır bu sevda.

Ama bil ki cann,
Sen gitmeden önce bile, bin kere sevdim seni.
Her bakışında bir ömür verdim,
Her gülüşünde cennet gibi serildim önüne.

Sen benim içimde çoğalan dualarım,
Geceye süzülen yıldız kadar parlak umutlarım.
Bir gün bitecekse bu hikâye,
O gün belkide son günüm olcak ama,
Son cümlesi “Seni hep sevdim.” olacak, söz veriyorum sana.
RAMAZAN ACAR