0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
97
Okunma
Bir sandalye gıcırdıyor, adım atmadan,
Zamanın ağır yüzü duvarda asılı kalmış.
Çay fincanımda soğuyan anılar var,
Bir yudum alsam, gençliğim dilime değer mi?
Pencereden süzülen ışık ince bir çizgi,
Benimle yaşıt sanki, kırılgan ve yorgun.
Oyun oynayan çocukların sesi uzaktan gelir,
Bana hiç uğramayan eski bir bayram gibi.
Gözlerimde bekleyen bir çift kapı var,
Açılmıyor, açılmıyor ne yaparsam yapayım.
Kimi dost toprağa, kimi unutuşa karışmış,
İsimlerini hatırladıkça içim üşüyor.
Bir gün gelir de ben de sessizce giderim,
Ne çok sesim olur, ne de bir ağıtım.
Sadece boş kalır bu sandalyem,
Ve duvarda asılı kalmış saatim.
5.0
100% (1)
