Bedenler toprağa düşer,
Ama ruhların ışığı göğe yazılır.

Enkazın gölgesinde parlayan ışık,
Bir çocuğun gülüşü, saf ve açık.
Taşların arasında doğar bir çığlık,
Ruhların ışığında Gazze yanık.

Her evin penceresi birer kandil,
Kırık duvarlardan yükselir tevhid.
Ölümsüz ruhların ışığıyla bildik,
Gazze’nin kalbinde bir nur sabit.

Kanla yıkanmış sokaklar donar,
Ama ışıklarla gökler parlar.
Her çocuk yıldız, her anne bahar,
Ruhların ışığında umutlar var.

Bir bebek susar, gözleri parlar,
Melekler kucaklar, ışığa sarar.
Dünyanın zulmü taşlara çarpar,
Ama ruhların ışığı kalpleri yakar.

Sönmüş fenerlerden doğar bir alev,
Her kıvılcım dirilişe sebep.
Mazlumun duası göklere gerek,
Gazze’nin ruhunda ışık demek.

Taş duvar çöker, ama ışık kalır,
Her düşen beden göğe yol alır.
Bir yıldız olur, geceleri sarar,
Gazze’nin seması nurla parlar.

Her gözyaşı bir inciye dönüşür,
Her çığlık göğe yankıyla yükselir.
Ruhların ışığı kalpleri örter,
Gazze’nin sabrı ebediyen sürer.

Bir annenin feryadı göğe çıkar,
“Çocuğum ışık oldu,” der, yanar.
Ama bilir ki zulüm kaybolur,
Ruhların ışığı sonsuz kalır.

Ey Gazze, senin adın sabır,
Her ışıkta diriliş vardır.
Yıkıntılardan yükselir ahir,
Ruhların ışığında nur akar.

Ve gün gelir, zulüm dağılır,
Her ışık göklerde yazılır.
Gazze’nin adı kalplere kazılır,
Ruhların ışığında barış doğar.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(26 Ağustos 2025)