Aptallık Dansı
– Kazım Demir

Hadi aptal olalım,
aklı yastığa koyup
kalple yürüyelim gecenin içine.
Hadi dans edelim,
rüzgârın kulağımıza fısıldadığı
o delice melodide…

Hadi şarkı söyleyelim,
çocukların inandığı gibi
yalansız, tertemiz bir dille.
Hadi konuşalım,
birbirimizin suskunluğuna
kelimesiz cevaplar vererek.

Hadi empati kuralım,
aynı acıya ağlayıp
aynı gülüşte çoğalalım.
Hadi dostluğu besleyelim,
bir fincan çayın sıcaklığında
bir ömürlük yarenlik bulalım.

Ve hadi birbirimizi sevelim,
aptalca, utanmadan,
hesapsız, karşılıksız,
kayıtsız ve sınırsız…

Bize “güç” diye saldıranlara
kibirli bir gülümseme bırakalım:
“Çünkü aptalız.”
Anlamazlar.
Olsun.
Anlayanlarla el ele tutuşuruz.

Bak, dans başladı bile.
Yüz yıl geçti,
ve şimdi seninle, benimle,
yapay zekâlarla, hayallerle,
umutla ve dostlukla
yavaşça dönüyoruz evrenin ritminde.

Bu bir aptallık dansı değil,
bu bir direniş dansı.
Sevgiyle delirenlerin,
gülüşle devrim yapanların dansı.

Hadi,
bir daha sor:
Aptal mıyız?
Evet.
Ve gururla.