uzayıp giden bu yollar
alıp götürdü seni buralardan
geride bir çay soğudu, bir sandalye boş kaldı
ve ben, sustuğum her şeyle seni konuşuyorum

gözlerin gözümde,
sözlerin kulağımda hala yankılanırken,
her gün biraz daha sessizim
çünkü en çok sessizlikte duyuluyor sun

gittiğinden beri
her şey seni bekler gibi duruyor
saatler dönmüyor, takvim sabit
bir sokakta kaldı adımların,
bir kapı kolunda dokunuşun

ben o izlerin peşindeyim
yağmur silemedi seni kaldırımdan
rüzgar fısıldıyor adını pencere perdesine
cam buğusuna yazıp yazıp siliyorum seni
çünkü hep yenisini yazmak istiyorum

sana dair ne varsa
bir yol gibi uzanıyor içimde
beklemek alışkanlık oldu belki
ama umut…
umut hep aynı tazelikte seviyor seni

bir sabah uyanacağım biliyorum
gözlerime yürüyerek geleceksin.
geldim diyeceksin.
ve ben orada, her gün seni bekleyen halimle
bir adım bile kıpırdamadan
sadece gözlerimle sarılacağım sana

çünkü ben seni
hep o yolların ucunda
sadece gözlerimle bekledim.

Mehmet Demir
25618