Ben yazarsam şairler,
ölür kahrından
Çay kadar demlenir
Sana özlemim
Kırk yıllık hatrı biter
En koyu Kahvelerin,
İçimsiz bir hal alır,
Sevda murraya döner
Gözlerinden
çalmış diye rengini
Cezvede yana kalır,
Sütlü köpüklü hasret
Ben yazarsam
Hasreti derin yazarım
Kalemini kırar
Bütün yazarlar
Ben seni yazarsam
Ezber bozarım
Sözlerim incitir
Ve de yaralar
Anlayamazlar
Ben seni yazarsam
Bir yanı hep eksik bırakırım
Ben olmadan seni tamamlayamazlar





Ben yazarsam
mevsimler güz olmaktan utanır
Bahar sen kokar diye,
Gül açmaya çalışmaz
Yetim umutların başı okşanır
Ve gülümser hüzün kokan iğdeler
Ve sonra adım başı yalnızlık düşer
Payına gecelerin
Ben yazarsam inan, ateş olurum,
Kor gibi düşerim bağrına hecelerin


Ben yazarsam
Olduğun gibi yazarım seni
Hislerimi
Sarpa sarmış yollara atmam
Uyak uysun diye sözü kayırmam
Ben yazarsam kendimle bitişik
Yazarım, seni benden asla...
Asla ayırmam.
Ben yazarsam sevda diye yazarım
İmgeler sevişir dudak aralarında
Öznesiz bırakmam yüklemelerin kalbini
Ben dökersem,
Kağıda döktüğüm kadar dökerim
İçimden seni
Kurşun kalemlerin dili yorulur
Tükenir mısraların mecali kalmaz
Ben seni yazarsam
Derin yazarım
Herkes okur ama herkes anlamaz



Ben yazarsam seni
harfsiz yazarım
Bir virgülü olmaz kelimelerin
Okuyan aşıksa düşer bayılır
Kanunu değişir asırlık aşkın
Ayrılık sevdadan bir yer sayılır
Ferhatla dağlara nikah kıyılır
Ben yazarsam
Mecnun çölden vazgeçer
Leylayı unuturlar
Ayrılığın gözyaşı
Bir ceylanı emzirir
Aslı hayalde kalır
Keremi avuturlar
Birer kıvılcım olur
Sayfalarda satırlar
Ben yazarsam
Şairler ölür kahrından
Ve en güzel şiirler seni benle hatırlar