Saygıdeğer ustam ,
Değerli Öğretmenim..

Her dizesi içe işleyen, her kelimesi ayrılığın boğazda bıraktığı düğüm gibi...
“Zor oldu gülüm” derken, bir sevdanın susarak anlattığı romanı okuduk gözlerimizle.
Gül, burada ne bir çiçek ne de sadece bir imge…
O, hasretin diğer adı olmuş,
Bir dokunup bin sızlatan nar gibi düşmüş dizelere.

Şairin yüreği, belli ki ateşle yoğrulmuş;
Kelimeler zar gibi titremiş parmaklarının ucunda.
Ayrılığın efkârını bu kadar zarif, bu kadar yakıcı anlatmak;
Ancak içi yanmış bir kalemin işidir.

Kutluyorum bu güzel çalışmayı,
Hem hüzün hem eda yüklüydü,
Bir yandan gözümüz doldu, bir yandan içimizde bir yerlerde “evet, ben de yaşadım” dedik.
Yüreğinize, kaleminize sağlık...
Gül düşse de dikenine razı bir sevdanın türküsü olmuş bu şiir.

Saygı ve hayranlıkla…
Peri

Bir haber salmışsın unutsun diye
Dinlemesi bile zor oldu gülüm
Meğer ayrılıkmış senden hediye
Hasretin içimde kor oldu gülüm

Zor olan ayrılık şiirin yakasını paçasını dağıtmış.
//Ama biz dağınık kaldık. Sevgimizle sevgisizliğimizle, mutluluğumuzla
mutsuzluğumuzla, özlemlerimizle yitikliğimizle, her neyse, her neyse.
Edip CANSEVER//
Ayrılıklar ödenen bedellerin acısı geçince eskiyor mu.?
Hasret ise gecenin ortasında, güneşi beklemek gibi.
Gidenden geriye; sevgi ömürlük derken ayrılık ile ömürlük ders kalıyor.
Ayrılıklar şiirlere yazılmasaydı eksik kalırdı, acıdan geçmeyen şarkılar
gibi. İnsan ayrılık ve hasret ile sınanır mı.?
Şiir, duygu yoğunluğu, kurgusu, hüznü, çok ustaca güçlü dizeler ve
fon müziği sesinin renginde uyum içinde.
Tebriklerimle.
Emekleriniz var olsun hep.
Saygıyla.