Aklımı yitirmiş gibiyim,
Biraz yorgun biraz durgunum bu aralar,
Biraz kızgın biraz da kırgınım sanki,
Adımlarım hem hızlı hem de sert,
Kaldırımları ezercesine acımasız,
Yürüyorum İstanbul sokaklarında...

İster gece olsun isterse sabah,
Sensizlik düşünce gözlerime,
Feryatlar yükseliyor içimde,
Bazen yüksek sesle, bazen de kısık sesle,
Bazen sağır ve dilsiz, bazen ise hırçın ve dengesiz.
Kavga eder gibiyim yürüyüp giderken sanki,
Konuşup duruyorum kendi kendime,
Biliyorum aslında halimi görenler,
Deli diyorlar hep bana…

Hep sen diyorum, arada bir olsa da ben,
Gitme kal bende dediysemde,
inanmadı ki bana,
Böyle biçare yürürken caddelerde,
Gözlerim hüzün doluyor ağlıyorum halime,
Bazen de gülüp duruyorum kendi kendime,
Biliyorum dedim ya.. halimi görenler,
Üzülerek bakıyorlar bana…

Nedendir diye soruyorlar hep bana,
Bilmiyorum ki, sevince geldi her şey başıma,
Çok sevdim ben, bağlandım kaldım ona,
Sensiz yapamam yaşayamam dedikçe,
Uzaklaştı gitti benden inanmadı asla,
Herkes gibi o da delisin dedi bana,
Delisin sen, delisin dedi bana…

Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi