Ne doğruymuş neler yanlış bilemedim nedir aslı
Sanki döndüm bir abdala, geziyorum kimse bilmez

Anlamadım gerçek nedir ? Çözülmüyor sır denilen
Baktım ki aklım ermiyor, tozuyorum kimse bilmez

Günü geldikçe öğrendim dünya fani hayat boşmuş
Hayatın zor yanlarını seziyorum kimse bilmez

Rengi nedir mutluluğun soruyorum bir bilen yok
Akla gelmez resimleri çiziyorum kimse bilmez

Gece bitmez, gün başlamaz düşmüş gibiyim girdaba
Belki milyon bilmeceyi çözüyorum kimse bilmez

Yıllar gelip geçti işte içim içimi kemirir
Herkesten çok ben kendime, kızıyorum kimse bilmez

Sunulan aşk şarabından bade değil hüzün içtim
Dünyamın bir köşesinde sızıyorum kimse bilmez

Yokluğunu yaza yaza bak tükendi onca kalem
Ne görüp ne yaşadımsa, yazıyorum kimse bilmez

Kul beşermiş şaşar derler bende şaşıyorum elbet
İşte o an yaşamaktan beziyorum kimse bilmez

Duygularım şahta şahken, dilimi lal eyliyorlar
Nerde bir kötülük görsem, uzuyorum kimse bilmez !

En sonunda akıl başa düşüp diyor kalk ayağa
Kadir kıymet bilmezleri üzüyorum kimse bilmez

Gönül bilir anlar beni,bende sen de can bulurum
Kötüleri tek sıraya, diziyorum kimse bilmez

Alnım açık başım dimdik, korkmuyorum hiç bir şeyden
Kötülerin mezarını kazıyorum kimse bilmez

Yıllar yılı kavga ettim korunmak için riyadan
Önce yılanın başını, eziyorum kimse bilmez

Dosteliyken hiç eğilmem başım diktir, alnım açık
Bütün kirli oyunları bozuyorum kimse bilmez