Sana geldim sevgili
Adını andığımda bile ürperen ellerimle
Yitip giden zamana rağmen
Hala içimde tutabildiğim sonbaharla

Konuşamadığım ne varsa
Gözlerimde yoğrulmuş sessiz bir sitemle
Geldim...
Kelimesiz kırılgan
Ve
Yalnızca seni anlayacak bir yüreğin ritmiyle…

Ben sustum
Sustukça içimde fırtınalar büyüttüm
Her susuşumun kıyısında
Adını içimden sökemedim
Biraz nefesim, biraz yaram oldun


Üşüdüm çok
Dokunmadığın gecelerde
Yastığıma sarılıp seni özlemekten
Kaç yorgan ısıtır sanıyorsun beni?

Seninle ilkbahar yaşamak istedim hep
Çiçek adlarını unutan bir çocuk gibi
Yeniden öğrenmek istedim hayatı
Bir gülüşün yeterdi
Bilsen tüm kışlarımı yakmaya…


Ben sana geldim sevgili
İçimde en çok eksilen yanımla.
Sana kadar parçalanan her adımımla.
Ve yine de
Gülümsemeye cesaret eden gözlerimle

Biraz yorgunum
Ama senden geçecek kadar değil.
Yüreğim darmadağın belki
Ama hâlâ adını fısıldarken çiçek açacak kadar inançlı


Ne istersen al benden
Hüzünle ıslanmış mektuplarımı,
Bir fotoğrafın arkasına yazılmış pişmanlıkları,
Hiç açılmamış hayallerimi…

Ama "ben kalayım" sana
Her şeyin yetmediği o gecede
Yalnızca ben olayım
Susup dizlerime başını koyduğunda
Dünyayı susturacak o şiir olayım

Gel sevgili
bu kez sen de eksik gel
Bırak tam olmamıza gerek kalmasın
Yeter ki yan yana eksilelim…

Ben sana hep tamam
Sen bana her zaman dua gibi
Bir şiir gibi geldin...

Ve ben
Her eksilişine rağmen
Şiir şiir kalmaya geldim sevgili....