Avuçlarında kan oldu mu umutların
Geç kaldın mı benim gibi vedasız kayıplara
Ağladın mı hiç kefen kabul etmeyen mevtaya
Salasız gömdün mü üryan hayallerini


Gündüzün huzuru seninle olsun
Bana Geceden bahset
Romanların yitik dünyasında
kaybolmuş bir kadından
Paragrafların arasında
senden bir iz arayan
her cümlede seni betimlemeyip
her halini ezbere bilen
zihnimden bahset
Ki, tasvire gerek yok
en bilindik kahramanı sen iken

Geçmişin yankısı kulaklarımda
Alaturka bir hüzün akıyor
yüreğimden ayak uçlarıma
Pare pare bölünmüş acıların
çetelesini tutarken ben
Üsküdar’ı geçen geçene hem de Atsız
Uçmak isterken hem de kanatsız.
Ah hayat ah
beni hiç kaâle almadın gözün çıksın.


Kalemi elime her aldığım da
yüreğimde yeni bir yara açılıyor
Besmelesiz okuma
gönlümün göğe yazdığını
İçimdeki çocuk ölüyor yıldızların tozunda
Bir avuç tuz serp sevdiceğim üstüme
Tuzda pahalandı ya
kanayan yarama basma ha sakın basma!


Vicdanını kaybetmiş insanlık
Ya sabır demeyin ne olur
Ki, sabır da şikayetçi sabrımdan



Hüzünlükent
Narin🍂