Güneş toprak arıyorıssız bir sokağın ortasında kilitliyim günlerdir,coşkusunu yitirmiş ışıklar volta atıyor tenha gözlerimde, konuşurken,sesiyle büyüyen çocuklar nerede nerede caddelerdeki ayak izleri ve sesler kadar her şey kaybolmuş şehirde ve yahut susturulmuşlar ! ayaz kırmış mavi akşamları, güvercin tüyleri esişiyor tellerde harebeye dönmüş otobüs durakları gözlerinde ölü umut taşıyan yolcular dahi yok çıkılmaz birer sokak olmuş bütün hayatlar __hem de nasıl insiyatifini kaybetmiş gece geçiyor hiç aldırış etmeden karanlığa, düşkıran serinlğinde gezindiğim sabahlar kızıla varıyor üstelik yasaklanmış bulvarlar hiç edilmiş gelecek yüz yılımız, insanlık da ! __hem de nasıl nicedir suskun zamantaşları, arpa boyları koparılmış saatlerin gidilen her mevsim tozlu bir kapıya çıkılıyor duvarlardan önce toprak ısınırdı yurdum da güneş toprak arıyor. |
yüreğinize sağlık...
sevgiler...