yılkı bir karartma çöker
ışık sızdırmaz duvarlara
sen görmeyi unutursun
gülüşüm isyan olur zindanlarında


ihtihar sayılır
sensiz aşklar


taşkıran rüzgarlar vurur kenti
hallaç gibi dağılır sevinçlerim
bir yağmur başlar, iri taneli
hiç çırpınmam
öylece akar giderim


ellerin üşür o büyük caddede
bir tufan olur sokaklar
saçların ıslanır
basıp geçerken yapraklara
ama hışırtısız


İstanbul’da küser sana


bütün denizleri öldürürsün
kıyılar öksüz kalır
bir martı çalar kapını, acemi
anlatamazsın,susarken ağlamaklı
yakamozsuz aydınlanır sabahlar


sert olsada
adınla anılan ayrılıklar


direnirim ama belki
adımız geçer bir filmin altında
yada bir şarkı duyulur
sokak ortasında
faili meçhul anılırım
gülüşünle gömer annem bizi nasıl olsa


yine de
sana gitme diyeceğim



-sevdiğim ki hep özleyeceğim kadına