Kendini şöyle bir dışarıdan gören de vardır
İşte bu özellikler gönle renk, değer de katandır
Barınamaz onların içinde benler, ne de çirkin
İnsana açar kapılarını bu duruş, düşün ki niçin?

Bizi en basitinden zeminde hep zorlar ya kapris
Öyle bir yapışmıştır ki ruha, benliğe tam bir habis
Ne antibiyotiklerle var tedavisi onun ne de duayla
Tercihi çokça insanın kaçmaktır, gözlerden ıramak
Ver elini uçsuz bucaksız dağlara, ovaya, yaylaya.

Bırak susuzluğu dert etme, bulunur billurdan dere
Dağılır sisi havanın açar da güneş, içe temas eder de
Keyfini çıkartmak vaktidir bu dinginliğin işte fırsat
Yaratılışımızın özünde de duruyordu bu, adı fıtrat.

Bir ezgi kıvamında eser rüzgâr, eğilir yaprak, dal
Kapat tüm gecelerin inadına gözlerini, bir hayale dal
Gitme, dur buralarda huzura yakınsın, Yaratan yakın
Dağılmışsa tüm kargaşa zihninde, mutluluklardasın.

İnişleri, çıkışları da olsun bu heybetli manzaraların
Çık şimdi şahikasına gözün kestiyse, seyrine bakın
Bir kartal nasıl da süzülüyor özgürlüğün denizinde
Geceleri bir başka hissediştir manzara, göğün derininde.
Yıldızlara değebilmek arzusu vardır, gece sessiz
Ufku öyle bir açar ki semalar, duygular pek tarifsiz
Kayarak gider bir uçak maviliğin içinde, saat geçtir
Ve yolcularıyız şu hayatın biz de ister gökte yahut yerde
Hangi fasılda ne çıkar önümüze sorusu pek gereksiz.

İçine içine girmelidir kadrajın, neden bakan olalım
Bir masal kitabının kahramanında yola koyulalım
Niyetimiz aydınlığa olsun, düşsün çirkinlik yere
Yürüdükçe toplansın türlü çiçek, üstelik deste deste.

Ümidini yitirenlere bakamıyorum müspet, çok anlamsız
Kainatın bize sunduklarından nasıl olunur ki umarsız
Bir güzel duyguyu ateşleyen fitil olmak ömre değer
Ne kadarını göze alırsak zorlukların finali de pahasız
Kendini aşabilmeyi başardıkça insan, huzura erer.

Dedik ki kim bilir, nedir, ne zaman, niçinleriyle
Biz bileceğiz biz, hem iyi hem de tüm kötüsüyle
İşte o zaman yürünen yol çıkar kadrajından masalın
Biriktir anılarını yarınlara, değsin yürüyüşe, emeğe değsin
Bir güzel ve imrenilesi ize dönsün, senin de hayatın.

Oğuzhan KÜLTE