Bir şeyler eksik hep,
Sabahları çay demlenirken anlıyorum bunu,
Radyoda eski bir şarkı çalarken,
Ve sokak lambaları unutulmuş gibi yanmaya devam ederken.

Bir harf eksik,
Bazen de bir rakam.
Saatler geri ya da ileri,
ama asla tam değil.
Bir sigara yakmak istiyorum ama kibrit yok,
Bir cümle kurmak istiyorum kelimeler tam değil.
Ve pencereden dışarı bakınca,
Kaldırımların,
Durakların,
Bir yerlere yetişmeye çalışan insanların da
Aynı eksikliği taşıdığını görüyorum.

Bir şehri düşlüyorum,
Sokakları yarım, tabelaları silik,
Bir otobüs durağı var ama otobüs hiç gelmiyor.
Durakta bom boş zaten,
İnsanlar eksik.
Kendi gölgeme bile güvenmiyorum artık,
Beni takip etmesi gerekirken,
Bazen benden önce köşeyi dönüyor.

İçimde tanımlayamadığım bir sızı var,
Çünkü unuttum adını, o da eksik.
Ve biliyorum,
Ne kadar yazarsam yazayım,
Ne kadar konuşursam konuşayım,
Eksik olan şey tam olarak asla anlatılamayacak.