1
Yorum
11
Beğeni
0,0
Puan
114
Okunma
"Usta ateşe attı, cevherimi çıkarmaya...ne ateş kaldı ne benlik...her yer, sesine büründü, nefesinden başka hava yoktu, gözlerim onun rengiydi artık...ne dünya kaldı, ne varlık..."
Giyindim ellerini, hazırım yaşamaya;
Alnıma, toprağınla çizdiğin soyutlukta...
Kimse anlamadı,
O yangından kalan, ateşten kelimeyi
Kaybettikçe çoğalmayı, sustukça anlaşılmayı
Varlığında yok olmayı
Usta, anlat yaşamayı...
Kaç yalnızlık eder bir aşk
Ya da kaç terki diyar
Tenha mıdır kutsal her yol ?
Usta söyle, vursun bahar...
Kimseler bilmezdi eşyaların dilini
Kırık aynalarda izlerin hikâyesi...
Kimse inanmazdı,
O... yangından kalan
Ateşten kelimeydi...
Kaybettikçe çoğalmayı, sustukça anlaşılmayı
Varlığında yok olmayı
Usta, anlat yaşamayı...
Kaç yalnızlık eder bir aşk
Ya da kaç terki diyar
Tenha mıdır kutsal her yol ?
Usta söyle, vursun bahar...
Cevap Yaz