Övünmekle bitmiyor yapılan yollar,
Kim yaptı, kim ödedi, kimden alındı kararlar?
Bir okul açılır, alkışlar yükselir semaya,
Ama sorulmaz neden, neden bu kadar pahaya?

Hastane yapıldı diye sevinen halk,
Sorar mı hiç, "Bu bizim paramız, yok mu başka fark?"
Vergiyle alınan her kuruş bir hak,
Hizmet eden değil, borcunu ödeyen bir çark.

Politikacı çıkar, vaatler sunar bol keseden,
Unutur halk, bu kesenin sahibi kim, nereden?
Kendi malını verir gibi böbürlenir meydanda,
Ama halkın alın teri akar kasalarda...

Bu düzen böyle, alkışlar sahte bir tebessüm,
Sorulmaz "Hakkımız nerede?" her şey kördüğüm;
Bir yol yapılır, bir tabela asılır,
"Şükran" diye yazılır, akıl asıl asılır...

Oysa sorgulamak gerek, neden ve nasıl,
Kim kazanır bu işten, kim çıkarır tası?
ATM’ye teşekkür eder gibi komik,
Oysa o bizim hakkımız, kimseye minnet borçlu değiliz...

Uyan artık halkım, gör perdenin arkasını,
Kandıranları, o sahte alkışın tasasını.
Hak ettiğin hizmet için boyun eğme sakın,
Bu senin hakkın, ne bir armağan ne de altın...

Yapılan yola değil, alınan akla bak,
Kime ne vaat edildi, kime yapıldı bu ayak?
Alkışların gücünü, sorgulamanın kılıcıyla kes,
Unutma, hakkın için konuşmak en büyük heves...

Erol Kekeç/19.01.2025/Sancaktepe/İST