’’İNSANOĞLU’’
’’Yorgunuz karma karışık kafamız
Hayallerimiz dağılmış bir oraya bir buraya sallanıp duruyoruz.
Hayat zor bir türlü istediğimiz gibi gitmiyor...
Ve hep öyle devam edecekmiş gibi
Her şey sistemsiz dağılmış kopmuş birbirlerinden.
İnsanoğlu,sanki oldukları gibi değil
Açmışız elimizi semaya dua ediyoruz
Bir mucize bekliyoruz
hayallerimiz gerçekleşsin diye
Bir mucize...
Uzaklara dalıyor gözlerimiz ta uzaklara...
Ah umutlarımız!
Hiçbir zaman varamadığımız umutlarımız...
Hayallerimiz gerçekleşmiyor
Hiç’de gerçekleşmeyecek gibi duruyor
Bir kutsal el bizi çekip alsın
Geceler geceler birbirlerini kovalayıp duruyor
İnsan ömrü saniye saniye gidiyor.
Ve bir insan daha ölüyor
Bir yıldız daha kayıyor
Bir bebek daha doğuyor...

Ve bir buğday tohumu yeniden filizleniyor
Damla damla gözyaşı döküyoruz
Kapkaranlık,bir gecenin sessizliğinde...
Uykudan uyanmak istiyoruz
Karıncaların uyandığı gibi
Ama yapamıyoruz.

Gaipten gelen bir ses bizi çekip duruyor
Ruhumuz sarsılıyor
Bulutlar gökyüzünde ağlıyor.

Biziz insanoğlu bu biziz
Sadece biz...
Her akşamın karanlığında atıyoruz kendimizi yollara
Bir yerlere varmak için
Bu hayattan uzaklaşmak istiyoruz;
Ama yapamıyoruz.
Yapamıyoruz işte
Hep bir mucize bekliyoruz.
Ve avuç avuç gözyaşı döküyoruz
Gizemli bir gecenin karanlığında’’


Sedat Evre