Yalnızlık...

Yağmur kokan sabahların ardında bıraktım yalnızlığı
Büsbütün kurtulup korkularımdan
Büsbütün çığlık çığlığa.
Elleri vardı yalnızlığın,
Gözleri,
Dilleri vardı, kokun kadar gerçek, nefesin kadar ihtişamlı…

Yağmur kokan sabahların ardında,
Ağladı bir kadın
Çığlık çığlığa ağladı,
Avazı sustuğu kadar,
Kokun kadar ihtişamlı nefesin kadar gerçek…

Sustu sonra ve yine sustu
Ve sonra siyah tüllerini koparıp saçlarından
Sustu,
Bir keman gibi inleyerek sustu,
Yaylı çalgılar senfonisi doldurdu içimize…


Elleri vardı yalnızlığın,
Dokundu kadın,
Uyanılmamış sabahlarıma dokundu,
Büsbütün arınıp korkularından
İncecik tellerini okşar gibi ruhumun
Bağıra bağıra karanlığın üstüne
Naifliğinin bütün heybetiyle
Büsbütün insan
Dost,
Arkadaş,
Yaren,
Canan
Büsbütün kadın kadın dokundu.

Toprak kokan sabahların ardında bıraktım yalnızlığı
Sesleri vardı korkunç heybetli,
Bağırdı kadın
Hiç duymadığım kadar şefkatli
Ve hatta öfkeli
Ve hatta bağırdı kadın
Çığlık renginde nağmeler döküldü ağzından
“Susturmayın beni,
Yeniden doğurayım kendimi kendi bedenimden
Örselenmiş sevdalar üzeredir isyan-ı halim
Kavurur ruhumu kendi ateşimde
Kavurur her daim...”

Hüzün kokan sabahların ardında bıraktım ben yalnızlığı
Büsbütün yokluğundan sıyrılıp,
Büsbütün nefes nefese.
Gözleri vardı yalnızlığın,
Kocamandı,
En derin karanlıktan daha fazla, uçurum kenarı kokardı
Nemli, denizli ve ırmaklı
Kesilmemiş cezanın katli fermanına kasıtlı,
Ve bizzati nevi şahsına münhasır
Her daim ağla(t)maklı,
Bakışın kadar gerçek, gördüklerin kadar ihtişamlı…

Baktı kadın
Gördü
Ve hatta gördü
Nasıl da salına salına geçip gittiğini zaman denen yosmanın
Yelkenler dolusu trenler geçiyordu denizin ortasından
Raydan çıkmıştı bütün vapurlar
Ağladı bir kadın
Denizler dolusu ağladı
Ve sonra diğeri
Ve hatta sonra hepsi,
İsyan şarkıları mırıldandı belirli belirsiz hep bir ağızdan.

Avazı kısıldığı kadar bağırdı kadın,
“Yağmur kokan sabahların ardında bıraktım karanlığı,
Büsbütün çığlık çığlığa,
Büsbütün kadın…
Yarım kalmış hasretler üzeredir isyan-ı halim
Savurur bedenimi kendi nefesimde
Savurur her daim…”

Sustu kadın,
Kapattı pencereyi…