Dünya kaç kez döndü kendi etrafında bilmiyorum,
Mevsimler bıraktı birbirinin peşi sıra gitmeyi
Savaşlar bitmedi yenileri başlamadan
Çocuklar ağladı
Çocuklar sustu
Büyüdü ömürsüz eşyalar gibi çocuklar
Yıllar sepya rengine boyandı
Sarı
Saman sarısı
Yangın yeri bütün kalabalıklar
Ve ben seni özledim…

Adım silindi
Ayağının değdiği bütün şehirlerden
Kentsel ölüşümünü izledik gecekonduların
Sokaklardan cinayet çığlıkları yükseldi
İntihar süsü verildi bütün ayrılıklara
Adım silindi gözlerinin değdiği bütün şehirlerden
İltica edecek yerim kalmadı
Ve ben seni özledim…

Dünya kaç kez yeniden yaratıldı bilmiyorum
Adem evvelinden beri yıkıla yıkıla
İnsanoğlunun kavgası bitmedi yenileri başlamadan
Göklerden hediye geldi İbrahim’e
Yükselirken İsa göğe
İntihar süsü verildi çarmıhı göre göre,
Oradaydın
Yakınımda
Yangın yeri bütün sokaklarda
Ve ben seni özledim…

Kayboldu gözlerimden akan nehirler
Nuh’un Tufanına karıştı yalnızlığım
Nefesinle avunduğum bütün şehirler
Bir asa darbesiyle ikiye bölündü tam ortamızdan
Kaç kez yeniden uğurladım seni bilmiyorum
Bütün takvimlerini yitirdim zamanın
Buradaydın
Yokluğunun tam ortasında
Ve ben seni özledim…

Dünya kaç kez yıkıldı üzerime
Kal-ü beladan beri bilmiyorum
Acısı hala taze yenilmişliğimin
Ve ben seni özledim…