Örselenmiş ruhlar aleminde gördüm ben seni
Kal-ü Bela’dan da öncesi
Külleri bile yanmıştı cehennemin
Alevden elleri vardı zebanilerin
Araf’ta, yanı başımda
Gördüm seni,
Gözlerinden ırmaklar akardı karanlığın üstüne
Alevden elleri vardı zebanilerin
Ellerin kadar soğuk
Dokun
Sesime
Tenime
Dokun alev ateş yanan sol yanıma
Dokun senden gelen hülyaların ruhumda açtığı
Cehennem rengi yalnızlığımın tam ortasına
Yanan etim değil bu mahşerde
Yanan ellerindi
Yanan
Çırpınan
Gülen ayva
Ağlayan nar
Ellerinde kal-ü beladan kalma bir bahar…

Nuh’un tufanında gördüm seni ben
Terk-i Mekan’dan da öncesi
Bedenine sığınmış bir muhacirdi bedenim
Yağmurdan elleri vardı zebanilerin
Mahşerde, yanı başımda
Gördüm seni
Saçlarından deli rüzgarlar akardı
Kısacık,
Eksik,
Yarım
Gülen ayvam
Ağlayan narım
Ömrümün ortasında tazecik sonbaharım…

Gördüm seni
Bozkırda açan kardelen çaresizliğinde gördüm,
Bütün kayboluşların içinde
Büsbütün sessizliğin ellerinde
Sesini yitirmiş kemanın tellerinde gördüm
Acı acı inledi her dokunuşta cansız bedeni
Gördüm seni
Nefesinden çığlıklar kopardı
Derin,
Üryan,
Ah-ü zar,
Gülen ayva
Ağlayan nar…
Gözlerinde ömrümden öte bir bahar…