“Bırak sevsin gözlerim
Bakışlarındaki her tebessümü
Gönlümün gördüğü ne varsa aks-i sedamda”…


Kanadığı yerden kesip attım hatıralarımı
Senden kalan, sana ayırdığım yaraları
Uzun uzun yılların ardında kaybolan patikalar geçtim
Nice orman nice dip boyası gelmiş asfaltlar
Nice sesine ses veren yitip giden suretler gördüm
Heyula gecelerin ortasında,
Unuttum ayaklarımın nefesinden ayrılan zamanlarını
Nerede şimdi bu yangın yerine geldiğim vakit
Nerede kayıp ilanlarının umursanmazlığı
Kanadığı yerden kesip attım şimdi yalnızlığı
Nice orman
Nice korkuların kokusunu aldığım
Rutubetli geceler
Nerede
Sımsıkı sarıldığım sabahlar
Sırılsıklam uyandığım
Koynundaki izbeler…

Kanadığı yerden kesip attım hatıralarımı
Bir tek seni ayıramadım sensizliğimden
Bir bilsen seni sevmenin tadını
Bir bilsen
Adının her geçtiğinde
Nasıl da yalnızlığımı yerle yeksan kıldığını
Bir bilsen
Anlasan
Sevsen
Yansan
Ateş-i aşkında kayıp zamanların
Görsen
Nasıl da yalnızlığımı yerle yeksan yı/kıldığını…

Kanadığı yerden kesip attım
Senden kalan bütün rüyalarımı
Nice masum
Nice iffeti örselenmiş
Birkaç damla gözyaşı makyaj masasında
Aynalar kör
Aynalar utanmaz
Kağıt ölüsü peçete artıkları
Sigarası sönmüş duman izleri bardaklarda
Kahır dolusu “şerefeler” amonyak kokulu duvarlarda
Bırak görsün gözlerim
Ağladığın her tenhanın sesini
Gönlümün gördüğü ne varsa hıçkırığında…

Kanadığı yerden kesip attım sokakların tadını
Senden kalan, sana ayırdığım
Nefsimin intikam hülyalarını
Toz
Duman
Katran karası yetimlik
Düşe kalka ağlamak
Ağlayarak düşmek taş kalpli kaldırımlar ortasına,
Nice orman
Nice kaybolmak
Nice yitirmek ardında bıraktığın yollarını
Nerede şimdi
Sesinden kalan kalp ağrısı
Nerede şimdi nefesim
Ellerin değil mi sarsılarak böğrüme gömdüğüm acı
Sen değil misin
Can telaşı…

Bırak sevsin gözlerim
Bırak sevsin
Kanadığı yerden kesip attığım
Sende yitirdiğim zamanları…