KİBİR...
KİBİR...
Kibrini kıramayan kendine dost bulamaz, Yüksek daldan murt yiyen, böğürtleni göremez. "Nice yüce olsa da dağ üstünden yol geçer," Mütekâbir, gönlünde Tanrı’ya taht kuramaz. At kibrini sırtından, tevazuda toprak ol; Asumana ulaşır yüzeyde uzayan yol. Nice güzel meyvenin kökü topraktan çıkar, Tevazuya misaldir topraktan çıkan her kol. Hele hele Allah’ı yalnız gökte arama, Böyle yapıp tuz basma şu kapanmaz yarama. O’na kolay varmanın önce secdedir yeri, Yerde mekân tutarsan, nefis kaymaz harama. İnsan katili kibrin kendisidir İlâhı, İhtirası tükenmez, dağı aşar günâhı. Bazen başını indir, toprağa sür yüzünü; Yoksa çekmek güç olur bunca aldığın âhı... 31.10.2014 (Arşiv) Fatih-İST. Enver Özçağlayan kalin ] |
İhtirası tükenmez, dağı aşar günâhı.
Bazen başını indir, toprağa sür yüzünü;
Yoksa çekmek güç olur bunca aldığın âhı...
Saygıdeğer üstâdım,
İnsanların en kötü ve Allah'ın da hiç sevmediği bu çirkin davranışı en anlamlı bir şekilde ifade eden, birbirinden güzel ve öğütlerle bezenmiş şiiriniz için gönülden kutluyorum.
Kur'an'ı Kerim'de çoğu ayetlerde belirtildiği gibi Lokman suresi 18. Ayette şöyle buyuruluyor:
“Kibirlenerek insanlardan yüzünü çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Çünkü Allah, kibirle kasılan, kendini beğenmiş, çokça övünüp duran hiç kimseyi sevmez.”(Lokman / 18. Ayet)
O nedenle her zaman bu çirkin davranıştan kaçınmak gereklidir.
Bu anlamlı şiiriniz sağolun varolun.
Sonsuz selam, saygı ve hürmetlerimle.
Ellerinizden öpüyorum.
Allah'a emanet olun.
Sağlıcakla kalın.