Servet olsa, gariptir bir yaştan sonra insan,
Yâr gider, evlat gider; ne ad kalır, ne de san.
Değişen âdetlerle; gör herşey yerle yeksan,
Yâr gider, evlat gider; ne ad kalır, ne de san.

Huzursuz huzurevi belki olur mekânın,
Candan, cânandan uzak, gurbette geçer ânın.
Ölümünü beklersin, hemen gelmez zamanın,
Candan, cânandan uzak, gurbette geçer ânın.

Evin saray olsa da; şefkat, merhamet olmaz,
Dışarıda aç olan, sana gelir yapar naz.
Şarkı söyle ses çıkmaz, zikir çeksen vermez haz.
Dışarıda aç olan, sana gelir yapar naz.

Batıcılık batırdı bir güzel yanımızı,
Halen yıkmak istiyor dîn-ü îmanımızı.
Ayrıldık, parçaladık aile şânımızı,
Halen yıkmak istiyor dîn-ü îmanımızı.,

Yolcu yola devamda Hakk’ın emrine uyar,
Yaş kemâli aşınca, herşey yerinde sayar.
İnsan bu; günü gelir, yaşamaya da doyar,
Yaş kemâli aşınca, herşey yerinde sayar;
Bu diyardan öteye; yön kayar, ayak kayar...

14.07.2018
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan