Kendi Topuğuna Sıkan SözlerSaçlarıma baharları söz vermiştim Ama Yalnızlığın ahı düştü üzerine O ahlar rengini bile çaldı siyahımın Gölgem vurgun yedi olmayan bedenine Oysa Bulutlara griyi ben öğretmemiştim Ben dememiştim dağı taşı gözyaşlarınızla yıkayın diye Ellerimde bir demet mezarlık çiçeği Korkusundan utanmış Ben dememiştim ki ona aslından utan ve boynunu bük Cesetlerin üzerinde çiçek açmak en büyük günahtır diye Her şeyin aslına inat yapar gibiyim İçimde buzdan bir yangın Beyaz dumanı içine çekip tanrıyı sorguluyorum Düşüyorum kendimden Ama ağır çekimde Gidişime seviniyor gibi baharlar Ellerimi bıraktığım yerde güller açıyor Ve ben çaresizce Sonsuza düşerken dikenleri kalbime basıp Yokluğumun varlığa dönüşmesini izliyorum Şaşırıyorum Gitmek için onca sebep karşısında kalmaların böyle sessiz kalmasına Benden bu kadar çabuk vazgeçmiş olamasın hayat Tut ki koynumdaki tek teselli benim Yine de bırakıyorsun ya beni Anlıyorum ki sen kendine benden daha çok düşmanmışsın Gidiyorum kendimden Ellerim gidiyor benden Sonra gözlerim Kalbim bile terk ediyor nedenlerimi Bir tek ayaklarım kalıyor geride toprağa çakılmış bir mezar taşı gibi Bakıyorum boşluğa Biliyorum ki Üzerine isim yazmaya bile gerek yok Çünkü yokluğum bile az önce varlıktan silindi Neden anlamıyorum Her şey sırayla gelmiyor ki üzerime Peşi sıra geliyor gelmekte olanlar Kara haberlere karanlık bahaneler sarılmış Boynuma dolanıyor elleri Nefesim dar Nefesim yorgun O bile terk edip girmek istiyor beni Git Sen de git korkak Ne acımana ne de beni sevmene ihtiyacım kalmadı çünkü Güya Saçlarıma baharları söz vermiştim Ama Ben kendi sözlerimin içine saklanmış ahlarıma yenildim iyi mi |
Ruhuma sıktığım şiirini
Can ruhundan öperek sonsuzca 🍃🪽💎🤍
https://youtube.com/watch?v=xoiHG3g6LkA