Mısralara vurdum kendimi konuştukça güzelleştiler
Her biri ayrı lezzet dünyası, dimağa hitap eden
Çiçekleri fark ediyorum, birbirleriyle dertleştiler
Her canlı birbirine muhtaç, tanışmak için çok neden.
***
Kır menekşesi topladım , hercai çiçeklerini
Güneş senden almış altın sarısı rengini
Bu dünya da en tatlı güzellik, bulursan dengini
O zaman, belki çizebilirsin mutluluğun resmini
***
Ağaçlar tomurcuklanır kelebekler uçar
Bahar tüm güzellikleriyle sofrasını kurar
Mevsim içinde mevsim, kış içinde bahar
Her sebepte bir hayr, sebebinde sebebi var.
***
Çiçek böcek derken unuttuk insanları
Bazıları çok sinsi, bazıları hırs kurbanı
Bazıları kibirli , burnunun dikine gider
Kişilikler çıkar açığa yüzünü belli eder.
***
Hayat, kendi içinde teşne, karmaşık bir yapı
Herkesi ne ilgilendirir ? İnançlar ve algı
Bir muhasebe gerektirir, vicdan ve merhamet
İki kapılı bir handayız, nefeste saklı kıyamet.
***
Bazen, kelimeler düğümlenir konuşamazsın
Bazen ,yüreğine taş oturur onu taşıyamazsın
Her gün içimde yaşıyorum, tarifsiz acılarımı
Belki de sen beni, hiç bir zaman anlayamazsın.
***
Soğur mu bir kalp uzak kalınca, soğur mu insan
Anladım, kalpte azar azar yaprak gibiymiş hazan
Bazı insanların umurunda değil ki, haliyle nisyan
Umarım bunları okuyanlar, etmez kendine isyan.
***
Peki, hiç kendinle konuşup muhatap oldun mu?
Herkese vakit ayırırsın ama, unutursun kendini
Peki, gidiyoruz gitmesinede,istikamet doğru mu?
Herkes âmentüsünde bulur, düşüncenin rengini
#yusuf