AY GÜLÜM
Gözlerimle suladım hasretini
Ay gülüm! Bak yine sonbahar Tabiat can arıyor Işıldayan toprağın ipeksi teninde Yağmur süzülürken grimsi bulutlarda Kalemim hüzün girdabında ağlamaklı Avuçlarımda unuttuğun sensizlikti Mahzun bir aşktı Yıllar oldu ama dün gibi Bakışlarımızı tutuşturan sevda ateşi İki dudağın arasında Püf deyip söneceğin sanma Sımsıcak sevgin benimle Ay gülüm! Şairin kelime mahzeninde Son şiirim aktı derince yüreğimde Ve ben yazmadım Yakıştıramadım bize Ayrılığın veda namesini Ay gülüm! Gecelerimle koklaşır usulca bıraktığın her hatıra Düşlerim de bir buz damlası Düşüyordu yanaklarıma da Yanlızlık ateşinde uyanıyordum O kadar yaklaşmışken sana Ve sen! Hiç konuşmuyordun Puslu bir pencerede izin kalıyordu Susarak bakma artık Ay gülüm! Oysa ne güzeldi Kıpırdamadan seni seyretmek Kipriklerinde kala kalmak Seni sende sevmek Aşkına çölleri arşınlamak Böylemi olacaktı özlemine perdelenip Son nefesimin son saatine kadar beklemek Ay gülüm 12- 10- 2008 ŞİLE İSTANBUL |