Bu şiirim bazılarında bayağı merak uyandırdı.
Abi kime kızdın diye soruyorlar. Kimseye
kızmadım arkadaşlar. Sadece resmini çektim.
Zaten çevresiyle uyumsuz birisi. Laftan da almaz.
Arif olan anlar sözü,
Bilir günahı sevabı,
Cahilin kızarmaz yüzü,
Ar yok ki olsun cevabı.

Dünürlerimi içten, yürekten seviyorum,
Hepsini aileden birer birey sayarım,
Hak ettikleri için her zaman övüyorum,
Küçükten büyüğüne sevgi saygı duyarım.

Yakınlarına karşı farklı değil hislerim,
Aynı akraba gibi samimiyet beslerim,
Bu yakınlığımızı hoşgörüyle süslerim,
Sevdikleri her güzel hale aynen uyarım.

Birisine de böyle yakınlık duyduk ama
Hiç de rastlamamıştım bu şekilde bir hama,
Kara bir duvar ördü kendisiyle arama,
Neşrettiği o soğuk havasından buyarım.

İnternet sayfasından engelleyerek sildi,
Bilmiyorum beni de kendi gibi mi bildi?
Hısım yerine sanki dönüp hasım kesildi,
Haliyle duvarını ben de ona dayarım.

Birini sileceksem önce ona söylerim,
Sebebi her ne ise onu yazarak derim,
Benim gibi yapana minnet bile eylerim,
Ancak sebepsiz taşı gediğine koyarım.

Yakın zannedip kalktık evine bile gittik,
Adam yerine koyup, gidip ziyaret ettik,
Ne hata eyledik ki gözünde böyle bittik?
Sanmasın gizli kirle ben yüzümü boyarım.

Zannetmesin çevresi ben onlardan küserim,
Sadece o eğriye doğrulukla eserim,
Çıkmayacak şekilde nefesini keserim,
Katiyetle değişmez bu fabrika ayarım.