Hayat dediğin ne ki, be dostum
Kendini büyüttükçe senden gün çalan
Uzayıp kısalan zamanların toplamındaki gün sayısı
Değişen mevsimlerin, yağan karın, yağmurun
Dalında çiçek açan ağacın gizemli sesi
Dikenine küsüp solan gülün ta kendisi
Değil midir ki hayat, gecenin yıldızlarının terbiyecisi
Ufuktan sabahı selamlayan güneşin asil duruşu...

Hayat dediğin ne ki, be dostum
Babamın çatık kaşlarındaki evlat sevgisi
Annemin şişlerinde uzayıp giden yelek örgüsü
Tığ işi bir ömür işte soldan-sağa
Sağdan-sola örülüp duran
Eskiyince de geriye saran, sökülen hüzün ve sevincin savaşı
Zenginin keyfi, yoksulun açlığı değil midir hayat?...

Bazen fırına attığın ama unutup altını yaktığın
Üstünü fazla kızarttığın böreğin yanık kokusu
Bazen kirpikten düşen sevinç gözyaşı
Bazen uzaktan duyulan acıklı bir şarkı melodisi
Bazen de yanında okunan İstiklal Marşı’nın
Seni saygıya davet etmesi, ayakta tutması değil midir hayat?..

Bir saksıya özenle diktiğin, gözün gibi baktığın bir çiçek
Bazen de, dalında kuruyup yere düşen bir erik tanesi
Yorulup dinlenmek için dibine oturduğun
Sırtını dayayıp hayaller kurduğun bir çınardır kim bilir!...
Kıyısına sığındığın kendi halinde akan bir nehir de olabilir!..

Belki de bir savaş, bir kavgadır, yanan bir ormandır...
Yorgun bir şehirdir sokaklarında aç çocukların gezindiği
Kadınların feryadında sesi kısılmayan ölümdür hayat
Öksüz ve yetimlerin, ayakkabısı delik
Paltosuz insanların sığındığı bir mekandır hayat
Belki de karnını doyuran bir çocuğun
Gamzelerinde yeşeren bir gülüş
Gözlerinde ıslanan bir hüzündür hayat...

Bir aşığın yüreğindeki sevda, sazındaki şarkı
Bir davulcunun elindeki tokmaktır, bilemezsin
Belki de bir öğrencinin, başında gözcüsü olmayan bir sınavdır
Sınavda başarısı çalınan, hakkı yenen büyük bir yanlıştır hayat
Belki de bitmeyen gece, gelmeyen sabahtır
Bir kuşluk vakti Allah’a yalvarmaktır
Sağlıklı bir ömür için dua etmektir
Belki de avuçlarından uçup giden yaralı bir kuştur hayat...

Rukiye ÇELİK
18.11.2024