Sen gittin diktiğin çiçek saksıda
Ben pencere önünde asılı kaldım
Balkona küstü, uçup gitti kuşlar
Saksı çiçeksiz, ben sensiz, gece yıldızsız
Balkon kuşsuz kaldı annem...

Bugün 18 Ağustos 2024.Tanrı’nın seni bizden alıp
Cennetine koyduğu gün.Göremez olduk yüzlerimizi
Hızla uçup gitti zaman ama azaltmadı acımızı
Yemyeşil duruyorsun aklımızda annem...

Ben kendi hüznümü tasvir edeyim sana:
Üç yıldır sensizim ama sanmaki
Kolay geçti bu üç yıl. Üç yıl değil
Üç milyon yıllık bir kederin altındayım
Elim-kolum kıpırdamıyor, varlığın ve yokluğun
Çaresizliğimi büyütüp duruyor
Tutunmuşum sensizliğin kanadına
Gözlerimin yağmuruyla toprağını suluyorum...

Bir gün benden önceki sana, siyah-beyaz sana
Bir gün benden sonraki sana, renkli eşarbınla
Çakır gözlerinle, beyaz teninle
Çerçeveye girmiş sana bakıyorum annem
Ne kadar güzelmişsin, ne kadar merhametli
Fotoğrafın öyle canlı, öyle anlamlı ki
Yokluğuna inanamıyorum uzansam elini öpecek gibiyim
Ama korkuyor, vazgeçiyorum, ya elini çekersen
Ya elim boşluğa düşerse ne yaparım sonra annem...
Bakışlarımı sabitliyorum, hayalin aklımda
Takılıp kalıyorum eskiye, gözlerim sende...

Biliyorum, orada her şey, herkes çok sessiz
Dünyanız siyah-beyaz ama hengamesiz
Upuzun geceler serilmiş üzerinize
Toprağın altında umutsuz yatıyorsunuz bu alemden habersiz
Olup biten ne çok acı var günümüz dünyasında, bir bilseniz
Duymuyor, görmüyorsunuz, Allah’tan önce kanlı eller ne çok can alıyor
Ne çok canlıyı katledip derin, karanlık kuyulara atıyorlar
Ve o kuyulardan, toprağı sallayan ne acı iniltiler geliyor...
İnan ki içimiz de, şehirler de, ormanlar da
Cayır cayır yanıyor binlerce canlısıyla annem
Ve çaresizlik gökyüzünde yüz karası duman duman...

Aklım sizde, boynum bükük ve ben biçare
Dünyama dönüyorum hasretin kucağımda
Çiçek saksıda hala kupkuru annem...

Rukiye Çelik
18 Ağustos 2024