Hayvan, hayvandan korkmadı
Kaçmadı koyun kediden, köpekten
Kuş, kuşun kanadını kırmadı
Tavuğun boynuna dolanmadı yılan...
Kafesin apısı açıktı ama civciv tilkiden ürkmedi...

Kedi, emzirdi köpek yavrusunu
Köpek, koynunda büyüttü kedi yavrusunu
Birlikte dolaştılar, kardeşçe aynı bahçede
Uzanıp yattılar aynı kaldırım taşında
Tek kaptan su içtiler, beslendiler
Büyük küçüğü, güçlü güçsüzü hor görmedi
Zehir koymadı tabağına, kurşun sıkmadı varlığına
’Benden değilsin’ diye öldürmedi başkasını...
Uyudular, uyandılar, dolaştılar, bir yudum su, bir kaşık mama
Ve sıcak bir dokunuştu, bir okşanmaydı bekledikleri...

Kediler, köpek yavrularının
Köpekler, kedi yavrularının süt annesi oldu
Besledi, büyüttü, öksüzlüğünü unutturdu
Sarıldı-kokladı ve korudu kendinden bir can gibi...

Ama bir gün, enleminden boylamına:
’Öldürülsün kediler, köpekler. Varlıkları insana zarar
İnsan, insanı sevmezken, neylesin hayvanı sokak ortasında insan
Kendine dost, başkasına düşmanken
Neylesin ormanını, tarlasını-çayırını, gölünü-göletini
Fazlalıktır inekler-öküzler, filler-gergedanlar
Börtü-böcek gereksizdir kedi-köpek
Karıncalar, böcekler, bütün canlılar insan için tehlike
Kurtlar, ayılar, tilkiler, yılanlar, kurbağalar, hepsi ölmeli
Öldürülmeli senden olmayanlar
Allah’ın verdiği canı O’ndan önce almalı insan
Hatta yakmalı, yağmalamalı arazileri, ormanları
Ki hayvanlar bir daha girmesin, ormanı evleri sanıp...

Yer yok bu cihanda, yaşamak haram hayvan nesline
Dünyanın ekolojik dengesini bozan, ormanları yakan onlar
Bu memleket kediden-köpekten kurtulmalı
Sokaklar bayram yeri olmalı, korkusuzca dolaşmalı çocuklar
Kedisiz-köpeksiz bir dünya gerek bize
Huzur gelmeli, sefalet bitmeli, insanların canı yanmamalı
Bu hayvanların zulmünden kimse ölmemeli’ budur bizden istenen...
Dendi ve katliamın sesi yıldızlardan duyuldu
Elini çabuk tuttu, acımasız vicdanlar...

Evet siz cana kıyanlar, huzur ve sevinciniz arşa yükselsin
Keyifle ömür sürün, sürün ki yaşantınız sonsuzluk olsun
Ve alkışlayın kendinizi Allah’tan önce ölüm emrini verdiğiniz için
Evet, ben de diyorum ki:
Benim canım çok yandı, alev alev yükseldi
toprağın derininden acılar buluta yağmur oldu
Ki, yere indiğinde sizlerin bahçesine, sokağına yağacak
vicdanlarınızı ıslatacak, belki buz gibi donduracak
Bu yüzden diyorum ki: ’Ölümün kokusu ellerinizden,
acısı aklınızdan hiç çıkmasın...’

Rukiye Çelik
15 Ağustos 2024