BİR’İN AŞKI
(Mevlana Lisanıyla...)

I

Yansın kandiller yansın, yansın isli çıralar,
Bir ney sesi ruhumda perdeleri aralar.

Yansın dil, yansın yürek; katre katre su yansın,
Ben döneyim aşk ile, aşk kapıma dayansın.

Sevgilinin yanında gönül bir gül bahçesi,
Arabî, Fârisî yok, birdir aşkın lehçesi.

Aşkın mürekkebiyle yazdık ulu divanı,
Cemâlindir diyerek sevdik ruh-u revanı.

Ben azatlık istemem, yâr kapında kul eyle,
Nefsim dağlardan ağır, bir geçersiz pul eyle.

Bin derya söndüremez aşkla yanan sineyi,
Bir güne sığdırmışız bin ömürlük seneyi.

Hakk’a gönül verenin olur mu bir bedeni,
Tennure giymemizin ne ola ki nedeni?

Nûn içre bir noktayım, esrârî bir fendeyim,
Hatemü’l Enbiya’nın yolunda ben bendeyim.

II

Bir derince tefekkür, neşideyle süslenir,
Gönül kasrı daima ummanından beslenir.

Aşk süreyya yıldızı, aşk ayın bedir hâli,
Ona meftun, ona râm; gönlümün nedir hali?

Can bedende esirken yenen çile aşıdır,
Döne döne yanarız, yanmak aşk uğraşıdır.

Rabıta-i mevt bizde, sevgiliye varmaktır,
Lisan-ı hâl Mevla’ya aşk ile yalvarmaktır.

Bir bülbül-i şeydâyız, arşa çıkar ahımız,
Seher vakti aşk ile hû çeker dergâhımız.

Umudun hanesiyiz, umutsuzluk ar bizde,
Çilenin talibiyiz; çile bizde, nâr bizde.

Bu nâr ile dağlanır dosta hasret bağrımız,
Yüreklere dokunsun cihanşümûl çağrımız.

Bir cübbe bir sarıkla topraktan bir tendeyim,
Hatemü’l Enbiya’nın yolunda ben bendeyim.

III

Bir dost eli bozunca nefsin pusularını,
Yetmiş renge boyadı gönlümün sularını.

Değişti bütün dünyam, beden ruhla birleşti,
Cümle acun gelerek yüreğime yerleşti.

Pirüpak etti beni, Şems’in altın ışığı,
Ben beni bende buldum, oldum aşkın âşığı.

Kul aşkını bilmeyen Hak aşkını ne bilsin,
Bu ölümlü dünyada gönüller aşka gelsin.

Ölüm, Şeb-i Arûs’tur; ölüm vuslat demidir,
Ölüm, özgürlük denen aşkın mukaddemidir.

Bir adımlık bu yolu asırlardır yürürüm,
Üşüyen gönülleri yüreğimle bürürüm.

Ateşten bir su içtim , kadim şehir Konya’da,
Baki olan aşk imiş bir nefeslik dünyada.

Velhasılı bizde aşk, Yaradan’ı sevmektir,
Kimseyi incitmemek, cümle canı sevmektir.

Aşkın pervanesiyiz, sanmayın ben bendeyim,
Hatemü’l Enbiya’nın yolunda ben bendeyim.
........................................................... Turgut Yörükoğlu