Gün Çalan Gözlerin Masalı
insan kaddinde boğulmaz senin güneşin
ben hiçbir aşkın ağlatısında yanmadım her şeyi yok etmem ondan ahlak abidelerine yanaşma olmadı bizim kalbimiz sabahın ağzında bir yığın düş gömü yaz ve kışlarımız bir umut koysa soframıza ebem kuşağı ne ölüm sevse keşiği ne keşik sevse ölümü biz bir yudum ıslığında atların gülüşlü ve ağlamaklı her şeye sağır her şeye sağız ve bir sabah hüznün namlularından uçarak yine de cennet ülkesini geçecek tayyare |