Yüreğimizin derinliklerinde,
çocuk yanımız olmasa,
bu karmaşanın içinde nasıl ayakta durabilirdik,
bilemiyorum...

Her zorlukla birlikte büyüyor,
gelişirken acılarımızla,
ama masumiyeti ve iyileştirici doğasıyla
hala içimizde parıldıyor.
Bir iksir gibi tazeleyen,
bize yeniden hayata bağlayan,
neşenin ve umudun ışığını yakan
o çocuk ruh,
hayata karşı dimdik ayakta,
cesaretiyle dolup taşan,
korkusuzca “tay tay”lara kaldıran
koca ruhu,
her şeyin üstesinden gelme gücümüzü artırıyor.

Bu, belki de Yaratan’ın bir lütfu;
O çocuk ruh,
her ne olursa olsun,
bize yeniden doğma gücü veriyor.
Hayatın tüm zorluklarına,
engellerine, kayıplarına rağmen,
umudun ve neşenin kaynağı olarak
içimizde varlığını sürdürüyor.

İçimizdeki bu çocuk,
bize sevgi dolu bir bakış açısı sunuyor,
hayata taze bir gözle bakmamıza yardımcı oluyor.
Zorluklar ne kadar büyük olursa olsun,
onun masumiyeti bize cesaret veriyor,
düşsek de yeniden kalkma isteği aşılıyor.

Her gülüşünde hayatın anlamını hatırlatıyor,
her gülümsemesi,
karanlık anlarımızda ışık oluyor.
Çocuk ruhumuz,
sadece bir hayal değil,
yaşamın özüdür;
bizi ayakta tutan en büyük güç.
Yüreğimizin derinliklerinden fışkıran,
sonsuz bir sevgi kaynağı...

Selda İyiekmekci (Erdoğan)