EFENDİMYüreğimi, avcuna severek verdim, kendim, Gönül mülküm senindir, Sultânısın efendim. Bir tatlı bakışına bin canım feda olsun, Herşeyimsin, canımsın, cânânımsın efendim... Bir hasret yangınında koyup beni arkanda, Döndürürsün bendeni, o sevdânın çarkında. Beni yakıp kül eden şiirinde, şarkında, Sen, şeydâ bülbülünün figânısın efendim... Efsunlu meyler tattım, dudağın peymânemdi, Aşkınla sarhoş oldum, gül sînen meyhanemdi, Kul oldum, kölen oldum, gözlerin bahanemdi; Sen gönül mûsikimin segâhısın efendim.. Sen, sohbet-i yâranda zerafeti tarz kılan, Muhabbette vefayı ve saygıyı farz kılan, Sevgisini yârine şiir gibi arz kılan, Sen, ilm-i muhabbetin agâhısın efendim... Ünal Beşkese ..:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: âgâh...... bilen kişi, arif |
Efendimiz yeryüzünde vefanın, sevginin menbaıdır.
Ne güzel.
Kişi sevdiğiyle beraberdir.
Çok saygımla Üstadım