Kadın,.
Derin bir Deniz gibi
Dalgalarının altında
Saklı binlerce sır
Kimi zaman fırtınalı
Kimi zaman durgun
Ama her daim güçlü
Bir bakışında
Tarih yatar
Bir gülüşünde
Geleceğin umudu
Onun içinde
Hem hayat var
Hem de tüm
Kayıpların ağırlığı

Kadın,.
Yüzü Gökyüzüne dönük
Ayın yumuşak ışığını
Taşır teninde
Geceyi dinlerken
Kendi sessizliğinde
O sessizlikte
Bir Dünya yaratır
Her adımında
Toprağa kök salan
Bir ağaç gibi
Dallarında en narin
Çiçekler açar
Her çiçek bir hikâye
Her yaprakta
Bir yaşam izi

Kadın,.
Acıyla yoğrulmuş
Ama o acıyı
Bal eylemiş
Gözyaşlarıyla
Suladığı topraklarda
Kendi baharını büyütür
Ve her defasında
Yeniden doğar
Kırıldıkça güçlenir
Her yarası
Onu yeniden şekillendirir
Ve o
Yaraların altından
Bir ışık çıkar
Göz kamaştıran

Kadın,.
Zamanın ötesinde
Bir varlık
Dünya döner
Hayat değişir
Ama onun içinde
Hep aynı öz kalır
Sevginin
En saf halini
Taşır yüreğinde
Kendi içindeki savaşları
Sessizce verir
Kimse duymasa da

Kadın,.
Bir nehir gibi akar
Engeller karşısında
Yolunu bulur
Kayaların
Arasından süzülür
Kendi yatağını oluşturur
Her şeyin
Üstesinden gelen
Bir sabır
Ve içinde taşıdığı
Derin bir bilgelik
Dünya ya
Meydan okurcasına
Ama aynı zamanda
Ona şefkatle sarılır

Kadın,.
Her an var olmanın
Derin anlamını taşır
Dünyanın kalbinde atan
Bir nabız gibi
Sessizce ama sürekli
Onun derinliğinde
Kaybolmak
Hayatın ta
Kendisini bulmaktır

Kadın,.
Zamanın karşısında
Eğilmeyen
Bir dağ gibi
Her rüzgara
Her fırtınaya
Göğüs geren
Görünürde sakin
Ama içinde
Sonsuz bir ateş yanar
O ateş ki
Hem Dünyayı aydınlatır
Hem de
Kendi karanlığını
Dönüştürür ışığa
Bir savaşçı gibi
Yürür yolda
Ama kalkanı sevgi
Silahı sabırdır
Kırılmaz gibi görünse de
Kalbinde en ince
Çatlaklar saklıdır
Ve o çatlaklardan
Sızan ışık
Onu daha da
Güzel yüzelleṣtirir

Kadın,.
Gözlerinde bin bir
Renk taşır
Bir Gökkuşağı
Kadar zengin
Ama her tonun altında
Bir hikâye saklı
Onun gözleri
Hem gördüğü
Dünyanın acısını yansıtır
Hem de içinde taşıdığı
Sonsuz umudu
Bir bakışla
Çözer düğümleri
Bir bakışla yeniden
Kurar bir evreni
Sessizce yürürken bile
Onun varlığı
Bir yankı
Bırakır geride
Kendi izini
Dünyaya kazıyarak

Kadın,.
Hem anne,
Hem aşık
Hem dost
Kendi varlığında
Evrenin farklı
Yüzlerini taşır
Doğururken bir Dünya
Kendi içinden yenilenir

Kadın,.
Bir çocuğun ilk nefesi
Bir aşkın ilk dokunuşu
Hepsi onun ellerinde
Hayat bulur
Ve o eller
Bir fırtınada gemiyi
Yöneten kaptan gibi
Herkesi sakin
Sulara taşır

Kadın,.
Her zorlukta büyür
Ama kimse
Onun içindeki
Bahçeyi bilmez
O bahçe ki
Her yaradan sonra
Yeniden çiçek açar
Her acının sonunda
Yeni bir filiz verir

Kadın,.
Kendi yarattığı
Bu Dünya da
Ne kadar çok
Yara almışsa
O kadar çok güçlenir
Çünkü kadın..
Kendi içindeki
Güzelliği büyüten
Ve her düşüşten sonra
Yeniden doğan
Bir feniks gibidir

Kadın,.
Derinliği ölçülemeyen
Bir Deniz dir
Onun kalbinde saklıdır
Hayatın tüm cevherleri
Her adımda
Her nefeste
Dünyaya kendinden
Bir parça verir
Ve Dünya
O parçalarla
Anlam bulur
O parçalarla
Daha güzel olur

Kadın,.
Varoluşun en
Büyük sırrıdır
Görünmeyeni görendir
Sesini duyurmasa bile
Dünyanın ritmini belirleyen
Kalbiyle Dünyayı
Döndüren o’dur


sevay