Ayrılık dediler, yazgıdan gelen bir yol,
Kaderin fısıldadığı o acı dolu soluk,
"Alnımıza yazılmış," diyenler oldu,
Ama sen mi istedin, o hüküm senin yolundu;

Kader mi? Kendi ellerinle ördüğün ince ip,
Kazanın izinde attığın her adım, her ritim,
Sen diledikçe, o yol oldu, seni sardı,
Her nefesinle kaderin sureti damladı;

"Bu yazı böyleymiş," deme, bu senin tercihin,
Kendi iç dünyanda kurduğun gizli evrenin,
Sen hükmü istedikçe, yollar şekillenir,
Adımlarında kaderin koordinatları belirlenir;

Haydi gel, bir kaza ve kader olarak,
Sana sunulan değil, senin seçtiğin bu an,
Her ayrılık, her vuslat bir sınavdan ibaret,
Ama her adımda sen kaderini ellerinle var ettin;

Kazalar kader olur, sen yürüdükçe,
Yol senin, yazı senin, ne dilersen o olur sadece,
Ayrılık mı? Bir durak sadece hayatın kıvrımında,
Sen yeter ki yürümeye devam et, yol senin önünde;

Bahadır Hataylı/07.10.2024/21.30/Sancaktepe/İST