MervanŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yelin alacağı tozdur esirgeme;
Ak düşer de beyaza anlarsın, hislenme!
....
.... Yorgunum Mervan... Püf dirayeti kadar aydınlığım Her gün daha çok çöküyor karanlık Menzilime boşluğun ateş yarması Gün açmadan kabaran kahve hatrına Gel artık geceme... Ah Mervan! Ben o ben değilim artık Ellerim daha nahif Hislerim daha hassas Sığındığım yelkenimi şişirmez poyraz Origami gemiler yüzdürdüm Sevdaların hiçlik denizlerinde Demir attım yokluğuna Nelerim var sen bilmezsin Biriktirdiğim heybemin derin korkularında! Dik dur üzülme! İt su içti diye kirlenmez nehir Mervan Alaycı kuş öttü diye Yeis’e düşmesin nefis... Mervan! Hatırında mı? "Sesimi duyan var mı"ların yankılarında Bir sese sarılmıştık Bilmediğimiz nice can’a Damla olmak için Sırtlan sürüleriyle Birlikte çatışmıştık… Taşlar dahi duyarmış da Canlar duymazmış! Ağlar iken mülteciler sokakta Atlas yorganında beyler Rüyalarında horul horul ağlarmış! |
Şiirlere yazılanlar; duygular, düşünceler
Ama kimseler kimselerin neler yaşadığını, hayatta nelerle mücadele ettiğini bilemiyor.
Acılara ortak olmak deniyor ama bu sadece bir cümle sanırım. Çünkü herkes acısını, yorgunluklarını kendi içinde yaşıyor.
Bu durumda en çok da kendimize sarılmamız ve en çok kendi elimizi tutmamız gerekiyor belki de.
Bizi, bizden daha iyi hangi insan çok yakından tanıyıp teselli edebilir ki
Söylenen her söz takılmaz insanın gönlüne yüreğine
Aynı hüzünlerde yolları kesişen insanlar olsa bile
Çünkü her insan aynı durumu bile farklı yaşar.
İnsanlar yorgun
Şiirler yorgun, şiirler ağrılı
Benim yorum da iç dökümü gibi oldu biraz.
Sayın Aren incinmesin yüreğiniz
Saygı ile hep