Siyah bir örtünün altında baba
Bir sonraki aydınlığı adımlar
Sığmayınca yürek düşen girdaba
Ağıtlara umut sarar kadınlar

Soğuk bir yalnızlık bir ılık rüzgar
Dokunur usulca kara toprağa
Dökülür hüznümle yoğrulan efkar
Kan tutmuş böğrümden kaçsam ırağa

Her soluk her vakit tutkuyla derviş
Kalbinde bin feryat gözlerinde nem
Araf da ömrümü kederle karmış
Kaderden payına düşünce annem

Kapanmış perdeler görünmez asıl
Ölümden ötesi nevbahar mıdır
Yaşamak alemde en zorlu fasıl
Yaşamdan daha zor ölüm var mıdır

Çözülmez kördüğüm her şey muamma
Günler bitmek bilmez yıllar kısalmış
Mesafeler uzun alıştık amma
Ömürden ölüme yollar kısalmış

Üflemiş sırrından Mevla insana
İlime, irfana, hikmete dair
Her şeye mihenktir vursan vicdana
Vicdan da düşünce yıkılır şehir

Hikmetin sırrına dertli bilgeler
İbretle alemin seyrine dalar
Dalkavuklar yeni yetme köleler
Kralların kirli tacını yalar

Hacer’in gönlünden fışkıran zemzem
Islatır kurbanın dudaklarını
Yalnız ateşiyle yıkar cehennem
Nasırlı kalplerin günahlarını

Sonsuz bir ufukta, bir dipsiz mezar
Yazılmış besteler kan lekesiyle
Ey kutlu irade rahmetine sar
Yükselsin umutlar ezan sesiyle

Masumun böğrüne çekilir urgan
Bir yiğit bir şehit vuslata yürür
Külünden yiğitler doğurur zaman
Bin başak yetişir güneşi görür...