"01.08.2024 günü Şehâdete eren kahraman arkadaşıma."

Bir aşk mıydı gönlündeki yoksa bir ateş miydi
Karanlıklar titriyordu, yalnız ve sessizdim
Söğüt ağaçlarında bir yaz serinliği
Bu perşembe sabahı ben kendimde değildim
Şairleri bir suskunluk tutmuştu
Hava sessiz ve puslu...
Hani ardın sıra dualar vardı
Vatan toprağında sonsuzluk uykusu
Şehâdetin parlayan ışığı yüzünde
Zaman bir acı çizgi atsa da içimize
Gölgesinde can vermeye susadığımız bayrak
Örtü olup sarılır, titreyen bedenimize
Bir kalleş kurşunun yaktığı ateşle
Eğilmez başın, bilirim zalime
Zehir kusan kanunsuzlar gezerken sokaklarda
Varlığın masumların sığındığı kaleydi
Bir hayat,bir ölümdü renkleri yanıp sönen
Anlatır,uyarırdın anneleri gençleri
Saatler,dakikalar,zaman sende kayıptı
Aydınlatırdı ışığın, karanlığın çağını
Her helal lokmada bin şükür ederdin
Evliyalar diyarı bu mûbarek şehirde
Ne kaderi suçlamak,ne de pişmanlık vardı
Vurulurken al bayrağın rengine
Çaresiz her annenin çığlığı
Ürpertirdi yüreğini derinden
Zûlmetle beslenenler duymuşlardı namını
Sen kurtaralım derken gençleri bu illetten
Ne acı bir veda töreni yaptık sana
Canlandı hayalin,gözlerimde yeniden
Kardeşim, biz seni albayrağa sararken
Sen gittin sonsuzluk kervanının izinden.
Mehmet Nurettin ÜSTÜN.