eriyen kar suyu gibi
boz bulanık akıyor günler
bir gün iyi bir gün zorluklarla
ömrü uzadıkça insan gönül şenliği değil
ruh şenliği arıyor


karlı boranlı
inişli çıkışlı zamanlar yerine
asude dingin huzur ırmaklarının aktığı
dere boylarının zambak kokulu ahengini özlüyor
kalbin ihtiras çırpınışlarına kapılmak yerine
kadir kıymet bilen gönle yakışan
ruh zengini sevdaları arzuluyor


var mı öylesi derseniz
kim bilir belki de vardır onu yaşayanlar
tadanlar bilir


hayat zorlu bir ikilem
biri iyiliğin güzelliğin albenisini
diğeriyse çatışmaların tehlikelerin arz ettiği savaşlar
yaşıyorsak elbet her iki yolu da arşınlayacağız
yolu yok kaçışı yok


insanoğlu
geceleri yanıp sönen göz kırpan yıldız misali
bazı gecelerde daha parlak bazı gecelerde daha sönük
gelgitlerin içinde açan zorlu yaşam çiçeği


çocukluk yaşında taze tomurcuk
gençlik yıllarında pırıl pırıl parlayan güneş
yaşlılık zamanlarında dalları kurumuş
yaprakları pörsümüş çiçeğini dökmüş
yalnız bir ağaç


biliyorum
iç daraltan bir şiirle karşılaştınız istemeden
ama yapacak bir şey yok hayatın döngüsü bu
o rüzgârlara kapılıp savrulacağız illâ ki savrulacağız
hepimiz bir gün o kara
topraklara


kader yazılarımız farklı olsa da sonumuz eşit
bu da yaşam terazisinin alnımıza vurulan son damgası
sonsuzluğa uzanan muhteşem yaratıcılığın
ruhumuza son erişimini sunan
ışık ve huzur
yansısı


turnaların
mevsim geçişlerinde
gökyüzünde son uçuş şöleni gibidir

-ölüm



..............



ayşe uçar
13092024
17:30